Każdego Bożego Narodzenia w Stanach Zjednoczonych, w dużych i małych miastach, z profesjonalnymi zespołami baletowymi i nieprofesjonalnymi zespołami baletowymi. „Dziadek do orzechów” grał wszędzie.
W Boże Narodzenie dorośli zabierają swoje dzieci do teatru, aby obejrzeć balet Dziadek do orzechów. Balet „Dziadek do orzechów” stał się również tradycyjnym programem bożonarodzeniowym, znanym jako „Balet Bożonarodzeniowy”.
Tymczasem dziadek do orzechów został okrzyknięty przez media najpopularniejszym prezentem świątecznym.
Dziś odkryjemy tajemnicę Dziadka do Orzechów.
Wiele osób od dawna zakłada, że Dziadek do Orzechów był zwykłą marionetką żołnierza. Ale dziadek do orzechów to nie tylko dekoracja czy zabawka, to narzędzie do podważania orzechów włoskich.
Niemieckie słowo „Dziadek do orzechów” pojawiło się w słownikach braci Grimm w 1800 i 1830 roku (niem. Nussknacker). Zgodnie z ówczesną definicją słownikową, dziadek do orzechów był małym, zniekształconym mężczyzną, który trzymał w ustach orzechy włoskie i używał dźwigni lub śruby do podważ je otworzyć.
W Europie dziadek do orzechów został przerobiony na humanoidalną lalkę z rączką z tyłu. Możesz użyć jego ust do miażdżenia orzechów włoskich.
Ponieważ te lalki są pięknie wykonane, niektóre straciły znaczenie jako narzędzia i stały się ozdobami.
W rzeczywistości oprócz drewna wykonanego z metalu i brązu. Początkowo narzędzia te były kute ręcznie, ale stopniowo zaczęto je odlewać. Stany Zjednoczone słyną z żeliwnych dziadków do orzechów.
Oryginalny drewniany dziadek do orzechów był bardzo prosty w konstrukcji, składał się tylko z dwóch drewnianych elementów, które były połączone paskiem lub metalowym ogniwem łańcucha.
W XV i XVI wieku rzemieślnicy w Anglii i Francji zaczęli rzeźbić piękne i delikatne drewniane dziadki do orzechów. W większości wykorzystują drewno produkowane lokalnie, chociaż rzemieślnicy wolą bukszpan. Ponieważ struktura drewna jest dobra, a kolor jest piękny.
W XVIII i XIX wieku stolarze w Austrii, Szwajcarii i północnych Włoszech zaczęli rzeźbić w drewnie dziadki do orzechów, które wyglądały jak zwierzęta i ludzie. Dziadek do orzechów, który używał gwintowanych dźwigni, pojawił się dopiero w XVII wieku. bardzo proste, ale nie zajęło im dużo czasu, aby stały się bardzo piękne i wyrafinowane.
Czas publikacji: 03.08.2021